بگذر از من

من به پاکی نگاهت محتاجم

بگذر از من

من به مهجوری از محنت معتادم

بگذر از من

من به نداشتن بهانه برای اشک تمنا دارم

تو از هیچ و همه پر بودی و

هستی

تو چه دانی ای مسافر

در پسین کوچه

جشن است یا عزاداری

تو با میلت به من ننگر

که من خود نیز سرگردان این شهرم

کدام را باور کنم دنیا؟؟

سیاه پوشی چشمانم ؟؟

یا پرنیان سرخ لبانم ؟؟

...

من آن هستم که روزی قبله گاهت بود  

تمام فکر و ذکر صبح و شامت بود     

نمیدانم کدامین معبدو محفـــــــــــــــــــــــــل 

پریشان کرد آنی را که چشمانت پناهش بود

شادی همان چیزی است ک تو با دست های خودت میسازی و چه اندوهناک است ک بنشینی  

ولحظه هارا بنگری ک در کدامین لحظه کسی برات شادی می آفریند و چه بسا که این لحظه هرگز فرا نرسد

من همانم ک در این تاریکی دلم از یاد تو پر آشوب است 

از نگاهم میچکد یاد نجواهای تو 

همچو آوایت بی ریا 

یک پاچه بی لعاب 

همچون تمامی رویاهای من 

یادت اما تنهایم نمیگذارد 

حتی 

میان شلوغی این همه 

آرزوهای رنگی ِ بی اتمام ِ خاستنی ِ نشدنی 

کاش درمیان بازوانت گم شوم 

 گویی بهترین کار است 

پس

غوطه در رویا میزنم 

                      بار دیگر ....

                                   15\9\91

برای یافتن ذره ای از آن همه پیچش 

آرزویت میکنم 

که آرزوی تمام جوانیم 

آرزوی برآب نشود 

                    می شود؟؟

چشم هایم بسته

                    فکرم

پرستویی در پی تو 

میابم تو را در ""کنارم""

سلیمان وار

آرزویم را یافتم آنقدر شیرین 

که فرهاد هم قادر به درکش نباشد 

و ""من""

مجنون میشوم  از پایان یاد ""لیلی""

                                                   16\10\1391

زندگی در اعماق عادت ها هیچ فرقی با مرگ ندارد ما مرده ایم ققط معنای مرگ را نمیدانیم ""

زندگی در اعماق عادت ها هیچ فرقی با مرگ ندارد ما مرده ایم ققط معنای مرگ را نمیدانیم ""